Het verhaal van een drukke zelfstandig trouwambtenaar…
Eerlijk? Van te voren zag ik er tegenop. Na de vakantie valt het opstarten me altijd zwaar. Weer in de stemming komen, weer móeten. Ook onzekerheid slaat dan altijd een moment toe; kan ik het nog wel?
Zodra we terug kwamen uit Italië van een vakantie die anders dan anders was (lees; jongste die moest bijkomen van 10 dagen intensieve training in Inzell, hond mee, man die sleutelbeen brak en oudste dochter die haar plannen omgooide en direct vanuit onze vakantie doorvloog naar Mallorca), was er weinig tijd om te piekeren! Er moest gewerkt worden, en hard ook!
Gezien het feit dat er op voorhand weinig duidelijkheid was hoe deze 5 bruidsparen uiteindelijk hun dag konden gaan vieren, was de ceremonie een, meer dan ooit, belangrijk onderdeel van de dag. Dat voel ik onder mijn huid, in het kloppen van mijn hart maar ook op mijn schouders.
Normaliter streef ik ernaar om alles anderhalf tot 2 weken van te voren klaar en geprint te hebben liggen. In deze tijden is dat zo anders; er blijven tot de dag van te voren geeltjes aanwezig omdat sommige dingen echt pas op het laatste moment besloten, aangepast of gewijzigd worden. Lastig? Ja, voor deze controle-freak best wel! Maar het leerde me ook een nieuwe vorm van loslaten en vertrouwen dat het goed zou komen, hoe dan ook!
Laat me je meenemen in deze week…