Besef

Gaandeweg de jaren als BABS ben ik pas echt gaan beseffen waarom ik doe wat ik doe. Mijn diepste motivatie die ik van binnen voel is niks anders dan het verschil willen maken op momenten die er toe doen.
Bij trouw.
Bij rouw.
Bij momenten in het leven die het verdienen om bij stil te staan.

Juist ná een huwelijk, jubileum, training of afscheidsviering, als mijn woorden op zijn sta ik stil aan de zijkant. Bewonderend verwonderend sprakeloos dankbaar kijk ik van een afstandje toe hoe mooi liefde is als wordt uitgesproken wat zo vaak onuitgesproken blijft.

‘Waar ligt jouw onderscheidend vermogen dan Mariëlle?
Waarom blijven die aanvragen komen en hoe kan je steeds zo vol zitten?’.
Het zijn vragen die ik meermaals krijg.
Ik kan de vinger er niet op leggen. Behalve dat alles wat ik verwoord met liefde, in liefde en vanuit liefde is. Ik kan het niet op een andere manier…
Dat is wat je voelt, steeds opnieuw.
Ik raak maar vergeet nooit mijn eigen raakbaarheid.
Ik straal maar laat jullie shinen in het middelpunt.
Ik vertaal gevoel maar alleen omdat jullie liefde dat verdient.
Ik vernieuw als liefdespionier omdat de wereld elke vorm van extra liefde nodig heeft. Steeds weer. Altijd. Overal.

Dat dat tijdens het geven van mijn trainingen niet anders is zal dus niemand verbazen. Heerlijk zinnenprikkelend onverschrokken eerlijk. Niet altijd wat je graag horen wil, wel wat je verder brengt. Vernieuwend, anders en alleen het onverwachte mag jij verwachten tijdens mijn trainingen.

Zo ook afgelopen maandag 3 juli. De derde Tintelende Mastermind Meeting met het jaartraject! 13 powervrouwen komen steeds weer terug. Zij die werkelijk onderscheidend zijn als spreker in de wereld van trouwen.

Ik stuurde ze het bos in. Ik liet ze los. Maar ik bleef dichtbij. Heel dichtbij…
Ter voorbereiding had ik namelijk een (al zeg ik het zeg) waanzinnig gaaf driedimensionale podcast voor ze gemaakt.
Ik nam ze mee, sprak ze toe, liet ze nadenken, voelen en wist ze te raken.
Sommigen kwamen met tranen uit het bos lopen, anderen hadden de opdracht al in hun hoofd geschreven en konden niet wachten om verder te gaan.
Op het prachtige terrein van de spiksplinternieuwe Herberg Jaeger zocht iedereen een eigen plekje om hun mooiste meest kwetsbare eigen verhaal op papier te laten landen.

Ze gingen dieper.
Wisten verder te reiken.
Gaven hun stem een naam.
Ze lieten hun onzekerheid hun grootste kracht worden.

Tijdens het voordragen werden ze in al hun gevoel, emoties en woorden ondersteund door een drietal paarden. Van die mega grote, met lange manen en sokken aan hun voeten. Er was er zelfs 1 met met maanogen, die zo door je heen leek te kijken…
Eerlijk? Je had erbij moeten zijn. Er was niemand die het droog hield en gelukkig zijn de beelden van de fotograaf scherper dan haar ogen en die van ons!
Onwaarschijnlijk bijzonder hoe die paarden wisten te spiegelen wat er nodig was. Bescherming, leunen, duwen, ondersteunen, ruimte geven, zelfs omarmen en nazorg.

Degene die het meest bang waren voor deze waanzinnige grote indrukwekkende viervoeters stonden er uiteindelijk misschien wel het dichtstbij en hadden dit persoonlijke kwetsbare verhaal niet zonder deze paarden kunnen vertellen.
Het was ongelofelijk…

Met drinken om kelen te verzachten en met bijna verbrande worstenbroodjes voor extra energie kwamen we bij elkaar bij de vuurplaats.
We lieten elk verhaal daar achter. Hun innerlijke criticus, hun onzekerheid, hun reden om niet voluit te shinen omdat dat ene hun tegenhoudt, dat lieten we verbranden. En zo werd het ‘geownd’ en is het niet meer hun zwakke schakel maar vanaf dat moment hun sterkste kracht.

Het is namelijk wie ze zijn! En dat? DAT BESEF IS GOUD!