Gaandeweg ons gesprek werd duidelijk dat ik hun liefde mocht gaan verwoorden. Niet alleen hun liefde, nee ook de strugles die ze samen hebben ondervonden. Want er zijn mensen met meningen die ze niet onder stoelen of banken steken, praktische bezwaren en ongeloof dat ze het onmogelijke mogelijk willen maken.
Maar wat er ook gebeurt, hoe het ook raast, stormt of dondert, zij samen weten en voelen dat hun liefde tegen alles is bestand.
22 augustus 2022.
Exact 23 jaar na zijn ongeluk zeggen zij JA tegen elkaar.
Inmiddels zijn we een jaar verder. Een jaar waarin zij samen extra sterk zijn geworden. Een jaar waarin het huis is gaan leven, haar kinderen en beesten hun entree hebben gemaakt en de 24u zorg anders in ingedeeld. Er is een speciale rolstoel ontwikkelt zodat hij kan staan als ze haar entree maakt en wellicht als hij zijn geloftes uitspreekt.
We zijn een paar dagen voor hun grote liefdesdag en het meeste staat op papier, maar ik ben nog niet tevreden. Ik schaaf, schuur, plamuur nog wat extra. Want dat verdient hun verhaal. Dat verdienen zij samen. Het is zo puur. Werkelijk al het uiterlijk vertoon is eraf, het gaat geheel en volledig om de binnenkant (en geloof me, ook haar buitenkant mag er zijn dus gelukkig doen zijn ogen het meer dan goed!).
Ik kan je niet vertellen hoe bijzonder ik het vind om hierbij te zijn. Zij samen zijn zo’n enorm voorbeeld voor ons allemaal… Hun ondeugende opmerkingen, hun liefde voor elkaar, de zelfstandigheid, het doorzettingsvermogen, hun kracht.