Laten we er zijn voor elkaar…
19 maart 2018
Melissa Selijn fotografie
4 mei 2018
CONTACT
Terwijl mijn dochters heerlijk uitslapen vanwege de vakantie ratelen mijn vingers over het toetsenbord. Overuren worden er gemaakt en ondertussen laat ik zachte woorden en hilarische anekdotes landen op papier. Terwijl ik opga in (weer) een heerlijk verhaal, het stiekem al uitvoerig beleef en met een steeds sneller kloppend hart op het puntje van mijn stoel zit, gebeurd het. Achter elkaar…
Via de mail komen de vows van een gom binnen.
Een bruid leest haar eerste versie van haar geloften via de telefoon aan me voor.
Een getuige belt me dat zijn input er echt aan komt.
De vader van een a.s. gom belt en verteld hoe graag hij tóch wel het woord nog wil tijdens de ceremonie en samen sparren we over de inhoud.
Een appje van een bruid van vorig jaar dat ze net de toespraak nog eens heeft gelezen en met een dansend hart en dikke tranen nog steeds nageniet.
De moeder van een bruid belt omdat ze graag wil afspreken, want ze heeft meer te vertellen dan haar pen aan kan.
Ook een andere gom belt of ik morgen nog ff tijd heb om samen zijn vows op papier te zetten, want in zijn hart zijn ze klaar, maar ze raken het papier nog niet.
De brievenbus klappert en de meest mooie uitnodigingen vallen op de deurmat.
Een cursist ‘BABS voor 1 dag’ heeft nog een dringende vraag en een bruid die ik nog niet ken belt omdat ze niet goed weet hoe ze haar plannen op 1 lijn kan krijgen met de gemeente.
En dan heb ik het nog niet eens over de ontplofte telefoon na mijn first seconds of Fame gister bij RTL Editie NL!
Als de avond valt stap ik op mijn fiets. Met de zon in mijn rug rij ik naar een bruidspaar wat binnenkort trouwt op kasteel Duurstede. Met dat de uren voorbij vliegen kom ik nóg dichterbij… Heerlijk! Wat hou ik hier toch van!
Tijd & oprechte aandacht met de wil om elkaar zó goed te leren kennen dat ik kan voelen wat ik vertel tijdens de ceremonie. Dát is voor mij contact.
Soms ben ik het luisterend oor en hoor ik hetgeen wat niet wordt gezegd.
Soms ben ik een hulplijn en kan ik door ervaring, mensenkennis en liefde de antwoorden geven die ze zoeken.
Soms ben ik een vraagbaak en puur dankbaar dat iedereen me weet te vinden.
Altijd ben ik de vertrouweling en delen ze de meest intieme gevoelens met me of mag ik zelfs als één van de weinigen de jurk of het pak al zien en ben ik deelgenoot van verrassingen die ze hebben voor de ander.
Soms ontvang ik foto’s tijdens vrijgezellenfeestjes via ceremoniemeesters en altijd a4’tjes vol woorden van liefsten om een bruidspaar heen om uit te spreken wat zo vaak onuitgesproken blijft…
Allemaal contact momentjes die het leven mooi maken… Die ervoor zorgen dat ik doe wat ik doe op een manier die voor mij zo goed voelt en anderen raakt…
Al die momenten bij elkaar laten mijn hart giechelen. Als een soort van verliefd raken.
Het geeft me (naast een tekort aan tijd) kriebels in mijn buik en een lach op mijn gezicht!
Lieve allemaal, laten we contact maken en houden. Elkaar blijven zien en elkaar raken! Laten we de liefde vieren, elke dag. Laten we genieten van het plukken van de dag, van de zon en hetgeen het leven ons biedt!
