Trouwen in coronatijden

Kunnen we verder gaan waar we gebleven waren?

Vrolijke dansjes op fijne deuntjes, een uitbundige brunch die zoetsappig zaligmakend overliep in een weldadige gourmetsessie met tussendoor een pot monopoly en rummikub als toetje. 2 dagen lang.
We aten en aten, schoven aan tafel maar vooral naast elkaar. De koelkast was gevuld voor 7 dagen en 15 personen maar werd geleegd binnen twee dagen en door 6 leukerds. Maar het hoogtepunt van deze twee dagen (die serieus leken op kerst), waren de prikgaatjes in de armen van mijn ouders die hun paasuitje hadden in een groot verzamelgebouw waar ze (voorzien van mondkapjes) grotendeels beschermd werden tegen hetgeen waardoor de wereld nog steeds lijkt stil te staan.

Om dromen uit te pakken?

Nog steeds want toen mijn dochter Lotte vorig jaar 18 werd en dit niet kon vieren zoals ze dat bedacht had, spraken we af dat ze een jaar láter zou vieren dat ze het jaar daarvóór 18 was geworden. Helaas, die vlieger gaat ook op 17 april dit jaar niet op.
Zou het feestje van Sofie gevierd kunnen worden nadat ze (waarschijnlijk) HAVO examen heeft gedaan? Kan ze met de meiden op ‘Yes-mijn-middelbare-zit-erop-reisje’ naar een of ander fout Albu, Cherso of Mallorca?
Kunnen de plannen van mijn (en al die andere) lieve bruidsparen doorgaan? Kunnen ze vieren wat ze niet willen uitstellen en genieten van waar het écht om gaat in het leven?

Is het al tijd?

Lieverds.. ik vind van wel. Laten we liefde vieren, schateren en durven. Laten we dankjewel zeggen. En ik hou van je en ik zie je graag. Laten we júist altijd tijd maken voor genietmomentjes. Groot of klein! Intiem of uitbundig. Openbaar of achter verscholen deuren. Wellicht zonder al te veel mensen maar wel met iedereen die er mag zijn! Haal alles uit de kast, denk ik mogelijkheden en geniet! Dat kan namelijk ALTIJD (net zoals het kan sneeuwen met Pasen)!

-X- Mariëlle