Ja, geef het maar toe…
Je nieuwsgierigheid is gewekt. Maar ik zal je teleur moeten stellen. Het is een andere blog dan de titel doet vermoeden…
Geen kinky onthullingen en spannende tipjes van de sluier! #Sorry
5 jaar geleden hebben we het er vaak over gehad tijdens het maken van hapjes, inschenken van drankjes of schoonmaken van de feestzaal. Corrie was verliefd geworden op een man met lang haar en grote schoenen… samen met hem wilde ze de sprong in het diepe wagen.
Beide waren ze getrouwd en ze wisten dat ze met hun keuze veel mensen verdriet zouden doen. Maar liefde gaat waar het niet gaan kan. En zoals Frans zo mooi zei; ‘Ik heb nooit gezocht, maar als ik niet voor Corrie zou kiezen zou ik altijd naar haar op zoek blijven…’ #zomooikanliefdezijn
En toen de sprong was genomen vertelde ze me later tijdens het werk over trouwen met de man met het haarbandje in zijn haar die haar elk weekend midden in de nacht in zijn joggingbroek kwam halen.
Onvoorwaardelijk voor elkaar kiezen… dat was haar droom maar er moesten nog zoveel hobbels genomen worden. Rust kwam nog niet voor in hun woordenboek.
Uiteindelijk waren we geen collega’s meer, maar via Facebook bleven we elkaar volgen. Toch was ik verbaast toen Corrie mij vorig jaar belde. Haar droom zou uit gaan komen. De man met het haarbandje en die grote schoenen wilde niets liever dan met haar trouwen. De tijd was er klaar voor.
Maar hun verhaal was anders, hun leven is anders en ook hun huwelijk zou anders worden. Geen standaard, geen groot massaal feest op een fantastisch kasteel. Nee; Klein. Intiem. Warm. Thuis. Onverwachts. Dát waren de kernwoorden.
Frans werd op 22 december 50 jaar. Corrie was op 14 december ‘iets ouder’ geworden. En elk jaar vierden ze samen hun verjaardag ergens in het midden van die twee data. Maar dit jaar op de 50e verjaardag van Frans wilden ze groots uitpakken. Vele vrienden en collega’s hadden een hotel in de buurt geboekt, want als Frans en Corrie een feestje geven, nou dan is het beter als je niet meer ver hoeft te rijden.
Dus in plaats dat de feestvarkens op hun stonden te wachten bij aankomst, werden ze verrast met een glas bubbels en een envelop die ze nog niet open mochten maken.
Toch raar dat Frans en Corrie er niet waren…? Nou dat viel reuze mee! De ceremoniemeesters hadden een prima verhaal. Frans was ter ere van zijn verjaardag door Corrie meegenomen en verrast en ze zouden zo meteen komen. Natuurlijk geloof je dat en heb je er geen idee van dat ze in het appartement van de buren samen al een glaasje bubbels dronken tegen de spanning, de tranen van emotie lieten lopen en elkaar verliefde blikken toe wierpen.
Om 19.15u was iedereen aanwezig en mochten de enveloppen opengemaakt worden. ‘Ik vind je lief en daarom wil ik de rest van mijn leven met je delen’, stond er op het kaartje. Op dat moment klonk All of Me van John Legend en kwam het bruidspaar binnen lopen. Tranen en ongeloof van de gasten alom. Was het echt waar? En wanneer gingen ze dan trouwen? Echt? Nu? Nee toch? Echt?
Ja echt. Nadat het bruidspaar alle gasten een welgemeende knuffel had gegeven en ik mijn toga had aangetrokken, gingen we van start. Onder de klanken van Bed of Roses (een erg belangrijk nummer voor het bruidspaar) kwam Frans in een zwart leren broek met prachtige rode blouse naar voren lopen met aan zijn zijde een stralende trotse vrouw in een smaakvol zwart cocktail jurkje met fantastische rode polscorsage en rood gelakte nagels.
De toespraak zat vol humor, oprechte liefde en woorden die raakten. Hun verhaal was bijzonder. Heftig, maar ook vervuld van dankbaarheid. Nieuwe vrienden hebben hun leven verrijkt, twee zoons als getuigen, en geen geheimen meer! Want wat was het moeilijk om deze avond als surprise voor hun gasten te laten slagen!
De tissues voor vreugdetranen werden goed gebruikt, overigens niet alleen door het bruidspaar. Want over de vrouw die af en toe een apart kinnetje kan trekken en niet op kan houden met dansen op trance-feesten vielen vele mooie dingen te vertellen en over de man die zich opende als een emotionele oprechte man met vele hobby’s (zijn kinderen, Corrie, buggy-kite, kokkerellen etc.) was ik veel te weten gekomen.
De liefde voor hun kinderen stond centraal. En zo werd de zin van een zoon voor zijn vader herhaald; ‘Als je niets meer hebt dan ben ik er voor je. Altijd.’ #brokinmijnkeel
Ik had uren kunnen vertellen… Na het warmen van de ringen waarbij iedereen in gedachte het bruidspaar iets moois toewenste werd er al gekust voordat ik ze als ‘getrouwd’ had verklaard! #heerlijk.
Frans en Corrie; Samen één harmonie van rust en geborgenheid. Samen twee handen op één buik met oog voor wat er werkelijk toe doet in het leven. Hun gemeenschappelijke deler is absoluut geven en ze zien we of ze hier iets van terug krijgen. #voorbeeld
Van samen onder werktijd praten over hoe moeilijk het maken van keuzes soms is en dromen delen tot het sluiten van een huwelijk tussen twee mensen die, ondanks alles, onvoorwaardelijk voor elkaar hebben gekozen.
Van het beeld dat Frans had (dat die echte twee-eenheid alleen bestond in de Hollywood-films) tot hoofdrolspeler zijn in zijn eigen geregisseerde waarheidsgetrouwe film… Allemaal begonnen met dat kleine zinnetje; ‘Ik vind je lief!’
Na samen met alle gasten het glas te hebben geheven reed ik naar huis; hakken uit, radio op voluit en een enorme grijns op mijn gezicht! #ireallylovemyjob #nugenietenvanvakantiemetmijneigenhollywoodfilmspelers
