Het zal toch niet… The Italian Way!

Er wachten 639 mailtjes op me…
De koffers zijn koud uitgepakt en de wasmachine draait alweer overuren…

Na ongelofelijk te hebben geknuffeld met onze meiden kan ik niet wachten om mijn laptop te pakken en te proberen om jullie een indruk te geven van hoe tof de afgelopen dagen waren. Niet dat het me lukt hoor, want om met de woorden van Sjons lieve tante Antje te spreken; ‘Als je dít wilt navertellen, dan lukt het je niet. Daarvoor had je erbij moeten zijn!’.

De afgelopen 4 dagen lijken omgevlogen en waren in één woord; ONBESCHRIJFELIJK

Het begon allemaal met een droom. Een Italiaanse droom beter gezegd. Want Sjon en Valentina zagen zichzelf al helemaal voor zich aan het Lago d’Orta; een warme zon, een idyllische witte boot waarin de bruid met haar trotse vader aan kwam varen, een zenuwachtige (op zijn benen wiebelende) bruidegom op de steiger, de liefste familie en vrienden om zich heen terwijl hun verhaal van liefde en verbondenheid verteld zou worden.

Hun plannen kregen vorm en niets leek hun geluk in de weg te staan…

Totdat de vader van Sjon ziek werd. Ernstig ziek… Kon hun huwelijk wel doorgaan? Moest het naar voren worden verplaatst? En was trouwen in Italië nog wel haalbaar? Verwachting en mooie ideeën maakte plaats voor angst en onzekerheid.
Maar deze lieve vader, en tevens getuige van zijn zoon, was vastberaden; hij beloofde erbij te zijn. Alles op alles heeft hij gezet, en hij was er. Net als alle andere mannelijke gasten tijdens de bruiloft, in een schitterende outfit met een chinobroek, bretels, hagelwitte blouse en gestyld rieten hoedje om zijn gezicht tegen de zon te beschermen. Hij was er…. 4 trotse ouders, twee complete gezinnen… Een mooier cadeau had het bruidspaar zich niet kunnen wensen!

In Nederland waren de weersvoorspelling fantastisch… voor het Lago d’Orta niet!

Regen, onweersbuien en een temperatuur van rond de 20C, dat was de verwachting. Het zal toch niet gebeuren… dat je in Italië trouwt in de regen, terwijl in Nederland de hitte bijna niet te dragen is? Nee toch?

Terwijl ik op DE dag met mijn lief zat te ontbijten in Orta San Giulio, vielen de eerste regendruppels. Ook op mijn bord viel een druppel… Een traan rolde over mijn wang van teleurstelling. Wat gunde ik dit bruidspaar een onbezorgde dag met ongelofelijk veel liefde en ZON. Het zou toch niet zo blijven?

Allerlei gedachten spookten er door mijn hoofd. Hoe zou het met Valentina zijn? Zou ze het slechte weer van zich af kunnen zetten en alsnog kunnen genieten? Was de boot wel overdekt? Zou het programma worden veranderd? En hoe zou de middag dan ingevuld worden?

Gelukkig was Inge van Trouwen Italie er, die als geen ander weet hoe ze in dit soort situaties moet handelen. Zij is écht de koningin van trouwen in deze regionen. Zij kan werkelijk niet door het dorp lopen zonder iedereen te begroeten want iedereen lijkt haar, en met haar warme lach en hartelijke woorden, te kennen.

Halsoverkop kocht mijn lief nog even een paraplu voor me.

Ik kon toch niet aankomen als een verzopen teckel met mijn haar in slierten langs mijn hoofd en mijn mascara tot onder mijn kin? Nee toch? Met een gespannen hart gingen we op weg naar de huwelijkslocatie…

Het was er prachtig (ja… ook met de regen). Het uitzicht was fenomenaal, de styling zag er mooi en sereen uit, de uitbaters van het restaurant waren één en al Italiaanse vriendelijkheid maar toch ontbrak er 1 ding; de zon.

En terwijl Inge en ik ieder bezig waren met onze eigen laatste voorbereidingen keken we elkaar opeens aan. We hoorde het tikken van de regen niet meer. In plaats daarvan werd het warm en als door een wonder begon de zon te schijnen.
Alles, alles, alles werd daardoor werkelijk een triljoen keer mooier! We hebben elkaar even flink geknuffeld! Dit was alles waar we op hadden gehoopt!

Net voordat alle gasten aankwamen waren onze rode oogjes weer bijgetrokken…

De gasten waren stuk voor stuk opgetogen over het mooie weer! De zonnebrillen gingen op, vestjes gingen uit, de oh’s en ah’s vlogen om onze oren en de eerste romantische selfies werden gemaakt.

Ondertussen was Valentina ingestapt in een idyllische witte boot en voer vanaf de Piazza van Orta San Giulio met haar trotse vader richting de huwelijkslocatie. Met flanellen benen, een verwachtingsvol gezicht en een prachtig bruidsboeket in zijn handen wachtte Sjon op de steiger zijn aanstaande op.

Dit was het moment waar zij wellicht het meest naar uit hadden gekeken; die eerste ontmoeting zoals in hun dromen…. Op een prachtige plek in Italië, met een intieme groep dierbaren om zich heen én de zon die hen verwarmde.

Hun droom kwam uit…. Het moment was daar!

Even leek het weer te regenen. Dit keer niet uit de lucht, maar uit de ogen van al die romantische zielen die er omheen stonden. Wat was dit mooi!
Het was niet haar oogverblindend mooie jurk, en zijn prachtige op maat gemaakte pak die ook mij deden huilen, het waren hun blije en dankbare gezichten die vol verwachting uitkeken naar hun verhaal.
Stiekem bette in mijn vochtige ogen, in de hoop dat het niemand op zou vallen. Ik slikte de brok in mijn keel weg. Ik slikte nog een keer en ging van start…

‘Ik was net 16 jaar toen we ‘verkering’ kregen.
‘k Zat nog volop in mijn pubertijd. Keek bij jongens altijd eerst naar het uiterlijk, dan pas naar het innerlijk.

Toen ik Sjon zag dacht ik: ‘Wat heeft hij leuk haar!’. Die stekeltjes die met veel gel overeind stonden in combinatie met zijn blauwe ogen én…. wat zéker ook meespeelde, was die hele stoere knalgele Opel Tigra!
Wat was dat stoer.

Zó stoer, dat hij mij bij onze eerste date niet thuis op mocht halen. ‘k Was veel te bang dat mijn moeder het niet goed zou vinden dat ik met een jongen in zó’n auto zou meegaan….’

Gaandeweg zag ik ze ontspannen. Ik zag ze genieten. Ik zag ze verbaast kijken als ik details vertelde die zij me niet verteld hadden, dat ze geraakt waren over de mooie dingen die de één over de ander en de ander over de één had verteld.
Door de interactie met hun gasten was het een levendige ceremonie, waar eenieder in aan bod kwam. Gevoel werd verwoord, emoties kregen een verhaal, en sommige aspecten werden aangeraakt zonder ze te benoemen.
Er waren blikken van herkenning, brede glimlachen, lieve knikjes en trotse koppies en al die tijd scheen de zon hen toe terwijl ze hand in hand samen zaten te genieten.

Het liefst zei hij 4x ja tijdens de vraag die ik hem stelde, en vol overtuiging klonk die van haar.

Ja want I’ve found the one whom my soul loves

Op de Piazza

Na een heerlijke Italiaanse bruidstaart, een toost en felicitaties meerde die prachtige witte boot met typische Italiaanse kapitein weer aan om het gezelschap naar de Piazza te brengen. Daar was was het voor de gasten tijd voor een overheerlijk ijsje, werden de mooiste plekjes bezocht en werden de heerlijkste drankjes gedronken op het terras!

Sjon en Valentina gingen samen met Fotograaf Lucas van Capture Love en Videograaf Jan Persoon op zoek naar de mooiste plekje voor het mooiste beeldmateriaal (ik heb me laten vertellen dat ze allebei een overload aan materiaal hebben…..).

Proost

Ondertussen ging ik even naar ons hotelletje dat aan de Piazza (lees; boven de wijnbar) was gelegen. Mijn nette jurkje ging uit, mijn zonnige zomerjurkje kwam uit de koffer en een heerlijk wijntje riep me vanaf een terras aan het water!

Met de zon op mijn gezicht, mijn lieve Ruud aan mijn zijde en een dankbaar hart, nipte ik tevreden van een ijskoude Moscato wijn en hoorde op de achtergrond toeristen klappen en juichen als ze het bruidspaar hadden ontdekt!

De dag die begon met een ‘het zal toch niet’ eindigde in een ‘wat was dit FANTASTISCH’.

DANK

Dank jullie wel lieve Sjon en Valentina! Voor jullie vertrouwen, jullie kwetsbaarheid, jullie gezelligheid, jullie openheid, jullie details en jullie liefde. Dank dat ik mee mocht en jullie verhaal mocht vertellen. Voor altijd zitten jullie én dit weekend in mijn hart!

Dank mijn lieve Ruud, dat je met me mee was. Door echte liefde te voelen kan ik er over praten en het een bruidspaar als geen ander toewensen. Dank voor wie je bent, waar je voor staat en voor alles wat we samen al hebben meegemaakt! Samen, voor altijd jij en ik!

Lieve weddingplanner Inge van Trouwen Italie, dit was de derde keer dat we elkaar in real life zagen. Het voelde als de 100ste keer! Die warme oprechte knuffel op het terras, jouw vertrouwen, jouw gezelligheid en bovenal jouw professionaliteit hebben me geraakt! Je bent een top-snoes!

Dank je wel Lucas & Nafthali van Capture Love en Jan & Suus van Jan Persoon Videografie. Voor jullie gezelligheid, heerlijke drankjes, mooie beelden en voor jullie vakmanschap! Ik kijk enorm uit naar de rest van de beelden!

Lieve hairstylist en visagist Mette van Korte Mette, wat een voorrecht was het om jou te ontmoeten! Wat ben je lief, intens en oprecht! Als er meer Mettes zoals jij zouden zijn, dan was de wereld echt mooier!