My OWN Royal Wedding

Collect beautiful moments…

Met een nog afkoelende motor van mijn mini en mijn tas nog in de gang, pak ik mijn laptop en begin ik te schrijven. Want het gevoel van zojuist overstijgt werkelijk alle beelden van Prins Harry en zijn stunning Meghan. En iedereen weet hoe mooi dát was…

Maar vandaag mocht ik het gevoel van Pim & Leanne vertalen. Mocht, want het was een voorrecht, zo niet een privilege om achter hun voordeur thuis te mogen komen in hun hart.
Zij delen een verhaal wat zowel intens als onvoorwaardelijk tegelijk is.
Even puur als verdrietig én vooral verbindend…

Het was haar grote broer (en tegelijk zijn beste vriend) die hun probeerde te koppelen zo’n 9,5 jaar geleden. Ja hoor, die Pim ging er gewoon met zijn zusje vandoor. Maar zijn glimlach was alleszeggend. Net zoals zijn trots toen hij als eerste mocht weten dat ze gingen trouwen.

Wilfred (aka Willy) woonde inmiddels namelijk in Kuala Lumpur en na het aanzoek op het eiland Langkawi werd het grote nieuws voor het thuisfront nog even geheimgehouden, maar niet voor hem. Ze vertelde het hem persoonlijk… Wiens getuige hij zou worden zou later nog besloten worden want zowel Lee als zus en Pim als zijn beste vriend waren bereid het hoogste bod te doen.

Hóe waardevol dat moment was, beseften ze toen nog niet. Dat kwam pas zo’n 4 maanden later, toen ze vroeg in de ochtend een telefoontje kregen. Een telefoontje met de kracht van een aardbeving die alles liet schudden. Die alles op zijn kop zette en de grond onder hun voeten wegsloeg. Willy was verongelukt…

De periode die volgde had niets te maken met trouwen of plannen voor de toekomst. Overleven, regelen, accepteren wat niet te accepteren valt, omarmen en liefhebben volgde. Pim had al een plekje in het gezin van Leanne veroverd, maar zoals haar moeder zo mooi verwoordde: ‘vanaf dat moment was hij verankerd in hun hart’. Ondanks zijn eigen verdriet zorgde hij voor hen. Hij was er voor ze en liet ze als ze dat nodig hadden. Hij kookte, deed het huishouden, was hun luisterend oor en hun ‘sociaal zijn’. Alles, om hun ruimte te geven om te rouwen.

Elke dans, elke blik, elke beweging en elk gevoel is vanaf dat moment anders geworden. Toch voelt het als een rijkdom, als een geluk en een voorrecht om niet alleen de liefde en de lach samen te mogen delen maar ook de donkerste dagen waarop het lijkt dat het licht niet meer gaat schijnen. Als je ook dat samen mag en kan delen zorgt het voor een onlosmakelijke verbinding. Dan ervaar je samen dat verdriet en geluk naast elkaar mogen bestaan.

Als er dan door een klein spleetje weer zonlicht begint te schijnen en liefdevolle dromen weer ruimte krijgen, weet je, dat je dit gevoel wilt vieren want zoals Willy altijd zei: Forever Awesome.

Vandaag schreven we geschiedenis. Terwijl heel Nederland zich opmaakte voor hét Royal huwelijk van het jaar, stapte ik in mijn Mini naar Putten. Met gemengde gevoelens eerlijk gezegd. Ik zette via Spotify mijn favoriete afspeellijst aan en menig fietser draaide zijn hoofd om te zien wie de auto was met die belachelijk harde muziek. #sorrynotsorry

Ja, ik had het nodig. Gewoon even overschreeuwen. Ik voelde namelijk een combinatie van spanning, zelfs een beetje zenuwen, een brok in mijn keel maar gelukkig ook een flinke dosis vertrouwen. Want nadat Pim gister zijn appje voor me nog afsloot met ‘tot morgen lieverd’, hoopte ik met heel mijn hart dat ik hun verhaal zó kon verwoorden als ze voor ogen hadden. Dat Willy gedurende de hele toespraak de plek zou krijgen die hij verdiende. Dat zowel zijn uitspraken, gezichtsuitdrukkingen, liefde en bezieling terug zou komen op de manier die Pim en Leanne zo graag wilden. Dat gunde ik hen zo ongelofelijk graag.

Ze kwamen aanrijden in de auto van Willy, die geweldig prachtig ronkende opgepoetste BMW 6 serie old timer nadat ze net bloemen op zijn graf hadden gelegd. Zijn foto hing aan een medaillon aan haar bruidsboeket en zij straalden. Van oor tot oor. Werkelijk Prins Harry en Meghan konden er een puntje aan zuigen… Trust me.

Voorafgaand aan de lunch opende haar vader het gebed. Ik denk niet dat ie het wist maar wat was ik hem dankbaar dat hij ook bad voor een mooie ceremonie. Een ceremonie waarbij iedereen kon genieten… Oh, ik kon hem wel zoenen want ik bad met hem mee. Hij sprak namelijk uit wat er door mijn hoofd schoot.

Het was zover… Ze waren meer dan klaar om het leven en de liefde te vieren. Samen met de gasten met wie ze zowel intens verdriet als grootste vreugde konden delen. En dat hebben we gedaan. Overstijgend intiem en stil overweldigend. Met breedste glimlachen en dikste tranen. Het mocht en kon er allemaal zijn. Het was er.

Als het bruidspaar je dan naderhand vastpakt en even niet meer los lijkt te laten heeft het geen woorden nodig. Als de ouders je nadien in de ogen kijken, je intens bedanken en het broertje van de bruid je vraagt of ie je mag knuffelen, dan ontstaat er een gevoel waar geen woorden voor zijn.

Met de hand van de bruid in de mijne staan we nog even na te kletsen tot ik ze uitzwaai in die prachtige old timer van Willy. Het is, zonder dat hij erbij was, toch compleet. Zij gaan, in de gedachten van hem, hun reis beginnen.

Forever Awesome… Together

Net voordat ik wegrij bliept mijn telefoon. 2x. Als eerste een bericht van Kim, de bruid van vorig jaar. Ze schrijft letterlijk: ‘Ik zit naar Meghan en Harry te kijken, maar we zijn blij dat we jou hebben gehad als BABS en niet die kwibus van hun! Dikke kus van ons’.
En ook het tweede appje van bruid Bertine komt binnen: ‘We zijn veilig geland in Spanje! Tot volgende week!’. Mijn hart mist een slagje, de muziek gaat weer op standje oorverdovend, mijn hakken gooi ik achterin en met ruim 15 kilmeter te hard rij ik langs de flitspaal.

Maar heej, who cares? And who needs Prins Harry & Meghan? Ik heb elke week een Royal Wedding!

.

In samenwerking met de amazing
Geliefd Fotografie & By Geelco