Hoogte, liefde & koeienbellen…

Een Tintelend Zwitsers avontuur

Net voordat ik mijn koffer op de bagageband van Schiphol achterliet, haalde ik nog snel de toespraak, akte en vow’s uit mijn koffer en stopte het in mijn handbagage. ‘Stel je voor dat mijn koffer niet aan zou komen, dan heb ik in elk geval de belangrijkste spullen bij me!’…. Tja, het zijn één van die zenuwachtige gedachten die door mijn hoofd spookte! Zouden we het Franse gedeelte op het vliegveld van Geneve voor het ophalen van de auto goed kunnen vinden? Zouden we niet overboekt zijn? Zou ik voldoen aan de verwachtingen van het bruidspaar? Zou het mooi weer zijn, want dan is de plek nog idyllischer… In ons heerlijke witte Fiatje 500 (!!!) reden we naar Blatten, terwijl we genoten van al het moois wat we onderweg tegenkwamen. Onderaan de berg van Belalp hadden wij (mijn lief en ik) een kamer geboekt in het gezellige hotel Massa. Eén en al vriendelijkheid en gastvrijheid. Na een korte verkenning van de omgeving (wat was het hier mooi), hebben we ons opgefrist en genoten van een heerlijk diner in het hotel. Nu ik eenmaal in de buurt was van het bruidspaar, contact met ze had gehad en al volop kon genieten van de mooie omgeving, verloor ik mijn zenuwen! Redelijk op tijd naar bed, want morgen zou het DE dag worden… Heerlijk geslapen en na een heerlijk uitgebreid ontbijt, haartjes in de krul en succeswensen door de hoteleigenaren, stapten we in de gondel op weg naar Betalp! Samen met de bruidstaart (die ook naar boven werd vervoerd), vele bergschoenen, rugzakken en ervaren bergbeklimmers stonden we na een slordige 10 minuten tussen de wolken. Wat hoor je dan? Eigenlijk, op het geklingel van de bellen van de bergkoeien na, helemaal niets! Dit leek wel een droom! Wat een uitzichten, wat een zon, wat een natuur. Dit was werkelijk magisch! Arnold en Annemieke hadden werkelijk alles qua styling meegenomen naar het mooie Zwitserland. Zodra we uit de gondel stapten zagen we de eerste wegbewijzering al. Een kleine wandeling later zagen we de gasten al op de veranda van Hamilton Lodge staan. Na me even gemeld te hebben bij de ceremoniemeester ging ik op ontdekking naar het kleine witte kappelletje!   Net voordat we de bocht omgingen, kwam het bruidspaar vergezeld van hun fotograaf ons tegemoet lopen! Hoe heerlijk is het dan om elkaar een knuffel te geven! Samen zo lang toegewerkt naar dit weekend. Na zoveel contact in Nederland elkaar nu te omhelzen op 2000 meter hoogte! Het kapelletje was geweldig. Sereen, intiem, prachtig ingericht en omgeven van een fenomenaal uitzicht. Nadat ik mijn spullen had klaargelegd hebben we buiten op het bankje heerlijk geluncht.   Tijd om terug te gaan naar Hamilton Lodge voor een onderonsje met het bruidspaar. Toeval treft; één van de medewerkers van Hamilton Lodge was net op weg naar het hotel met een quad. ‘Spring maar achterop’, riep hij mij spontaan toe! Tja, daar maak ik natuurlijk graag gebruik van!:) Voordat ik me bij de gasten en het bruidspaar voegde, mocht ik al een blik werpen op de prachtige foto’s die Axel Drent van AV Fotoreportages had gemaakt tijdens de shoot.. Zelf kon ik op foto eigenlijk niet vastleggen hoe fantastisch het hier is, maar hij natuurlijk wel! Nadat het bruidspaar heerlijk had geluncht zaten we samen heerlijk in de zon op de veranda met een wijds uitzicht over de bergen. Heel ontspannen vertelde ze me hoe bijzonder het allemaal tot nu toe was en hoe zeer ze genoten van de keuze om hier te trouwen. Het was werkelijk een droom die uitkwam. Wat voelde ze zich bevoorrecht met al die lieve mensen om hun heen die zichtbaar ook zo genoten. Vol vertrouwen keken ze uit naar de huwelijksceremonie. Met een glimlach op mijn gezicht en gesterkt door hun vertrouwen in mij, liep ik samen met de muzikanten naar het kapelletje. Als je een paar keer op en neer loopt daar in de bergen, is dat niet heel handig op hakken. Bergschoenen, stevige schoenen of All Stars (zoals de bruid) zijn dan veel handiger! Dus voordat mijn toga aan ging, kwam daar ook mijn nette jurkje met mijn hakjes uit de tas! Na de soundcheck van Wouter, Willemijn en Marijke was alles en iedereen er klaar voor. De deuren van het kappelletje gingen open, en daar tussen al die authentieke huisjes en de koeien met hun klingelende bellen, kwam het bruidspaar met hun gasten aanwandelen. Tranen kreeg ik in mijn ogen… alles klopte; het bruidspaar, hun liefde, hun gasten, de omgeving, het weer… wat was ik blij voor ze! Na een prachtige muzikale intro waarop Arnold met hun bruidskindjes binnenkwam was daar het moment dat Annemieke met haar lieve vader door het gangpad naar voren kwam. Een emotioneel moment, maar gelukkig had ik mijn ‘trouw-tissue-doos-voor-vreugdetranen’ meegenomen! Dat was overigens niet alleen handig voor de bruid, maar zeker ook voor een heel aantal gasten… De ceremonie was persoonlijk en spontaan. Vol woorden die raakten, die je lieten lachen, die oprecht en vol details waren. Na het liefdevolle JA-woord, de meest schattige ringendragers,  waren daar ook de persoonlijke woorden van de getuigen. Hoe bijzonder lief was dat! Onder muzikale begeleiding zou het bruidspaar het kappelletje verlaten. Maar als verassing voor het kersvers getrouwde stel hadden de gasten een muzikale flashmob ingestudeerd! Wat was dat één groot feest, swingend liepen ze door het gangpad, van oor tot oor samen stralend! Voor het kappelletje stond de taart en de champagne al klaar, en vol in de zon werd er getoost op heel veel liefde voor in de toekomst! Hoe gelukkig kan je zijn, als je omgeven bent door zo’n mooi uitzicht, met de zon op je gezicht en een bruidspaar dat met je proost  en in je oor fluistert dat dit precies was wat ze hadden gehoopt en dat de ceremonie eigenlijk nog mooier was dan ze hadden kunnen dromen…. Wat ben ik bevoorrecht dat ik bij dit speciale moment in hun leven op deze speciale plek mocht zijn! Tintelend Trouwen…. Het is wéér gelukt!             Wil je nog meer lezen en nog meer foto’s zien? Klik dan hier voor de blog van AV Fotoreportages