Luuk & Leonie
19 juni 2017Steven & Janine
13 september 2017Terwijl ik dit nu schrijf, mis ik alweer de ruitenwissers op mijn ogen die vol en over lopen!
Na lange, lange tijd van voorbereidingen was het eindelijk zover:
14 juni 2017 onze grote dag waarop wij man en vrouw zouden worden.
Het was Mariëlle die ons in de echt verbond…
Wie wij als BABS kozen voor ons huwelijk was nog niet zo eenvoudig. Wat waren er veel op internet te vinden. Wij zochten iemand waarbij wij bij het zien van zijn/haar foto direct een goed gevoel hadden.
Humor vond ik erg belangrijk tijdens de juist vaak zo’n saaie ceremonie. Het mocht geen standaard verhaal worden en de juiste persoon kon mooi vertellen. Na wat speurwerk vond ik een filmpje waarop wij Mariëlle konden zien en horen spreken en zo een goede indruk kregen van hoe zij is. Snel hadden wij een kennismakingsafspraak met haar geregeld.
Wat was dat een gezellige ongedwongen leuke avond. Het voelde alsof we elkaar al jaren kenden. Zo oprecht, zo betrokken, zo leuk en lief!! DIT WAS ZE!!!
Zij moest onze BABS worden. Het enthousiasme spat werkelijk van haar af. Ze spreekt met zoveel liefde en plezier over haar werk.
Tot aan ons huwelijk hielden we regelmatig leuk contact met elkaar via de mail/app/post. Alles wat je doet en zegt, slaat ze op in dat brein, want wie weet kan ze dat weer ge-/misbruiken bij het schrijven van haar tekst voor de ceremonie.
Met heel wat familieleden heeft zij tevens contact gehad om uiteindelijk een werkelijk perfecte, prachtige, humorvolle en emotionele ceremonie voor ons te verzorgen.
8 november 2014 werd ik geheel onverwachts en op een romantische wijze ten huwelijk gevraagd. De ideeën die wij samen deelden over hoe onze trouwdag eruit moest komen te zien, kwamen volledig overeen, echter vereisten nog even door te sparen.
Doordat ook nog eens mijn lieve zwager geheel onverwacht ernstig ziek werd en kwam te overlijden, stelden wij ons huwelijk nog een jaar extra uit, omdat zijn gemis te groot zou zijn en het verdriet een te groot contrast vormde met de vreugde en geluk die je op een huwelijksdag zou moeten voelen.
Gelukkig heeft mijn zwager als enige, naast mijn moeder en schoonmoeder, mijn jurk nog kunnen zien. Wat vond hij ‘m prachtig. Dit was ons geheimpje….
Mariëlle haalde dit ook in haar ceremonie aan. Ook op de trouwdag zelf hebben wij meerdere elementen verwerkt die naar hem verwezen, zodat hij er toch een beetje bij was.
Al voordat ik Dave leerde kennen, had ik al 1 grote liefde, mijn grote hond Nero, die er altijd voor mij was in leuke, maar juist ook in hele moeilijke tijden.
Hij was mijn maatje, mijn alles. Het mooiste moment van de dag zou voor mij zijn dat hij op het moment van het ja-woord door de grote prachtige deuren in het kasteel de ceremoniezaal in zou komen lopen met de ringen.
Helaas werd vlak voor ons huwelijk mijn grootste angst werkelijkheid en kwam ook mijn grootste lieveling plots te overlijden. Tijdens de ceremonie was er een moment ingebouwd, waarbij wij zowel voor mijn zwager als mijn Nero een kaars aan staken, om hen er toch bij te betrekken, terwijl ondertussen het prachtige nummer Treasure van Sam Bailey draaide.
Mariëlle sprak met zoveel mooie en ontroerende woorden naar dit moment toe. Niet alleen ik, niet alleen wij samen, niet alleen alle gasten, maar ook Mariëlle zelf was zichtbaar en hoorbaar ontroerd en emotioneel. Terwijl ik dit nu schrijf, mis ik alweer de ruitenwissers op mijn ogen die vol en over lopen…
Aangezien ik wilde dat het ringenmoment Nero’s moment bleef, is speciaal een prachtige Old English mastiff gekomen (de hond die wij ook graag wilden en net zo gestroomd was van kleur als onze Nero).
Deze grote lobbes kwam voor iedereen als complete verassing door die enorme grote kasteeldeuren met onze ringen op een kussen op zijn tuig met als grote en belangrijke taak deze NAMENS onze Nero te bezorgen. Zo werd een heel verdrietig moment gecombineerd met een hoop humor en gelach.
Met in de middag ook nog de verassingen voor iedereen met de roofvogels en uiteindelijk de drums and pipes band maakten het compleet.
Enkele gasten vroegen mij zelfs of Mariëlle een goede vriendin of familie van mij was en daarom onze ceremonie verzorgde. Mariëlle voelt voor mij/ons zeker als een lieve vriendin en zij is voor ons dan ook een heel speciaal persoon geworden!!! Gelukkig staat alles mooi op foto en film en hebben we je ceremonie op papier om die prachtige dag en dat prachtige moment nog regelmatig samen of met de familie her te beleven.
Mariëlle heeft een enorme grote en bijzondere bijdrage geleverd aan de herinnering voor de rest van ons leven. Lieve Mariëlle, dank je wel!!
Heel veel liefs
en een hele dikke knuffel van ons
en kleine Wessel
Locatie: Kasteel Hooge Vuursche
Fotografie: TotaalFotografie
Videografie: Jan Persoon
MUAH: Lonneke van Dijk