Je zal Wendy van Dijk maar mogen trouwen…

Jij bent de liefde…

Het is vrijdagochtend 7.00u… De wekker maakt me wakker maar op de achtergrond hoor ik Sofie al druk dansend en zingend op haar kamer in de weer. School is weer begonnen, ritme en regelmaat zijn weer terug en de vakantie voelt net zo ver weg als het bruin wat bijna niet meer zichtbaar is op mijn lijf!

Als ik het gordijn opzij schuif verschijnt mijn glimlach net zo snel als de zon! Hoe heerlijk! Na een week van bijna alleen maar regen en kou zou het weleens kunnen lukken vandaag! De wens van Wendy, de bruid van vandaag, is namelijk BUITEN trouwen! En Patrick? Hem maakt het niet zoveel uit, als zij maar zijn vrouw wordt vandaag!

Tijdens het ontbijt hoor ik een berichtje binnenkomen op mijn telefoon. Oh nog een…
Het zijn de ceremoniemeesters van vandaag… ‘Ze hebben er zo’n zin in’! Oke, serieus, ik voel de druk op mijn schouders toenemen en de kriebels beginnen hun werk te doen… Niet alleen hebben ze over mij gehoord en zijn ze reuze enthousiast (ze schreven maar liefst 5 a4tjes vol anekdotes en lieve woorden over de bride & groom to be), ook zit er onder de gasten een stel waar ik over een paar weken een gesprek mee heb voor hun huwelijk in 2020 én mag ik weer samenwerken met die enorm leuke getalenteerde Romy Dermout Photography. Daarnaast ben ik niet alleen vandaag, twee nichtjes komen me helpen (in toga), 1 van de 3 oma’s doet nog een woordje en de andere twee oma’s zijn de ringenmeisjes van vandaag! Er is live muziek, een geweldige videograaf en ik mag weer naar de locatie die mij keer op keer zo liefdevol aanbeveelt!

Aangekomen bij het stadhuis van Barneveld om de trouwakte op te halen hoef ik niet lang te wachten. De medewerkster burgerzaken herkent me van verre en komt aangelopen met de akte! Het voelt fijn om ook vanuit een andere gemeente het vertrouwen te krijgen dat dit weer een feestje wordt! ‘Veel plezier en maakt het weer mooi’, roept ze me toe als ik me bijna omdraai op weg naar de ceremonie!

Gepakt en gezakt met tas & toga’s loop ik het pad op bij de Heihut zie ik inderdaad een buitenopstelling. YES, denk ik bij mezelf. Alhoewel het trouwen in de kas hier ook fantastisch is, weet ik dat de bruid hier ongelofelijk blij mee zal zijn!
Na even bijgekletst te hebben met de eigenares en haar leuke dochters ga ik op mijn gemak mijn spullen klaarleggen. De drie toga’s hang ik uit, verplaats nog het een en ander en dan hoor ik het gekwek van de dametjes die me komen helpen! Zoals afgesproken zijn ook zij lekker vroeg zodat we in alle rust samen nog even kunnen oefenen en alles kunnen doornemen!

Het passen van de toga’s zorgt voor dikke lol en veel gegiebel bij de ladies. Ze zijn best een beetje zenuwachtig vertrouwen ze me toe, maar hebben er bovenal enorm veel zin in!
Een half uur voor de start van de ceremonie komt er leven in de brouwerij… Lotte en Sjoerd, die de live muziek verzorgen, bouwen op, er komen al wat gasten aan, oma’s komen zich melden en ondertussen geef ik 4 lieve ouders van wie ik zoveel liefdevolle informatie mocht ontvangen, een hand!

My list of what makes me happy:

1. YOU

Na flink wat getwijfel verruil ik mijn sleehakken snel voor mijn gouden pumps (nu maar hopen dat ik niet wegzak in het gras) en dan komen ze aanrijden in een prachtige blauwe Mustang. Wauw! Helemaal zichzelf, helemaal mooi, met stralende koppen! Ze hebben zo lang uitgekeken naar vandaag en nu is het gewoon zover!
Nadat ze alle gasten hebben begroet omhelzen we elkaar met dikke knuffels. Toch zie ik een andere Patrick dan voorheen. Deze Patrick is gespannen, heeft een trillende lip en beweegt rusteloos heen en weer.
Stiekem geniet ik hiervan… nee ik bedoel het niet gemeen! Ik hou ervan als dit moment écht wat met je doet… Ik weet namelijk dat als ie straks vooraan zit en we zijn begonnen, dat de spanning als een jas van hem afglijdt en dat ie puur gaat zitten genieten!

Yvonne, het nichtje van 12 opent in haar net iets te grote toga de ceremonie spectaculair en dan horen we ‘Bad boys bad boys what you’re gonna do’… de muziek klinkt en onder begeleiding van zijn zonnebril dragende broers komt ie aangelopen! Zijn brede stralende glimlach verdwijnt als ie in zijn eentje op haar wacht… ‘Jij bent de liefde’ wordt gezongen, de eerste tranen versieren verschillende wangen, kippenvel schiet op onze armen en de trillende mond van de bruidegom is zichtbaar voor ons allemaal.

Trots, ongelofelijk trots geeft de vader van Wendy binnen een paar maanden zijn tweede dochter ‘weg’. Het emotioneert hem, en haar ook. Ondanks dat Wendy straalt zie ik de tranen in haar ogen want zij neemt vandaag afscheid van een hele dankbare periode.
In mijn hoofd maak ik snel een boodschappenlijstje als ze haar vader omhelst, want als ik het toelaat weet ik dat het wazig voor mijn ogen kan worden… en ik heb nog ruim 7000 woorden te spreken. Melk, yoghurt, kaas, komkommers, ademhalen… en door!

Vrijwel gelijk zit de sfeer erin. De gasten zijn fijn interactief, de zon schijnt, de aandacht is on point, het verhaal loopt lekker en ik ben in mijn element.
Kantjes vol schreven ook vrienden en getuigen mij, dus aan informatie geen gebrek. Het schiet van hopeloos hilarisch naar ontnuchterend lief. Van een doorgezakte stoel tijdens de ceremonie tot een bruidegom op schoot tijdens het tekenen van de akte, van ruim 70 gasten, 3 toga’s tijdens het officiële moment en de ferme klap met de hamer van een stralende Lisa in haar kindertoga tot het gevoel hebben dat er niemand anders meer op de wereld bestaat behalve zij….
Ringenmeisjes op leeftijd, een hondenriem voor hem (als cadeautje van oma omdat de bruid vroeger nog weleens wegliep en dat dat dan haar redding was en vanaf nu misschien ook wel voor hem), blikken vol herkenning en prachtige strooisels op hun getrouwde koppies toen ze stralend tussen de gasten doorliepen!

.

Did it, done it, loved it! Ik voel het in alles; dit is zó wat ik het liefste doe! Pure mensen verbinden in liefde met iedereen die hun lief is er omheen!

De gasten met wie ik een date heb voor hun huwelijk van 2020 willen nog steeds met me in gesprek (#pff #gelukkig #yes), de oma’s willen weer opnieuw trouwen nu ze weten dat het zo leuk kan zijn, de knuffels van het bruidspaar zijn heerlijk en met mijn Dominicaanse Spotify-lijst op standje oorverdovend ga ik op weg naar het stadhuis van Barneveld om de trouwakte weer in te leveren.

Ik zing Spaans mee (althans ik doe alsof) en trek me niks aan van mensen die naast het stoplicht lachend naar me kijken! Want als ik me bedenk dat er nog zoveel heerlijks aankomt de komende maanden dan kan ik alleen maar stralen. Morgen bijvoorbeeld… heel veel mannen in kilt, een doedelzakspeler en een Keltische handfasting! Maar dat is pas morgen!

NU nog even heerlijk genieten in het NU! Van die mooie fantastische Wendy van Dijk (die nu geen van Dijk meer heet) en haar geweldige Patrick! Ze zitten in mijn hart, voor nu en altijd!

Foto’s: Romy Dermout Photography
Video: Lotte Spek van Amari Films
Locatie: Thematuin de Heihut
Live muziek: Lotte & Sjoerd van The Fields
Stationary: Anndersz fotografie & ontwerp