Dat is nog niet zo makkelijk als het lijkt….

Al honderden keren hebben ze het van dichtbij meegemaakt.

Vastgelegd.
Gekoesterd.
Er van genoten.
Zich mee laten slepen.
Zich een voorstelling gemaakt….

Maar hoe is het als een twee professionals uit de trouwwereld zelf gaan trouwen?

Ik stel jullie voor aan Mariët van MTH Arts en Jos van Heikoop Media:
Dolverliefd, enorm romantisch (ja zeg maar gerust een beetje klef samen) en met een heel duidelijk beeld over hoe zij hun trouwdag in wilden vullen gingen zij samen aan de slag.

Werkelijk tot in de details hebben zij over alles nagedacht. Kleur, styling, gasten, sfeer, weersverwachting, romantiek en…. Leveranciers!
Jos had ik 1x eerder ontmoet toen hij filmde tijdens de uitreiking van de DWA 2015, we volgden elkaar via Facebook maar Mariët zag ik voor het eerst bij mij in de tuinkamer tijdens onze kennismaking.

Liefde, emotie, gezelligheid, humor, interactie, intiem, warm en wow!

Daar moest de ceremonie aan voldoen. Want zij wisten als geen ander hoe belangrijk een persoonlijke ceremonie is. Hoe bijzonder het is als echt hun verhaal verteld zou worden. Met soms een brok in je keel en vooral een glimlach op je gezicht.

Direct was de klik tussen ons 3 aanwezig. Best bijzonder als je in ogenschouw neemt dat onze achtergronden, levensovertuiging en manier van in het leven staan best wel van elkaar verschillen. En toch was die klik er… in alle lagen, in alle toonsoorten, in alle oprechtheid.
In vol vertrouwen mocht ik samen met hun bouwen aan de ceremonie. Welke elementen, welke bouwstenen, sprekers, geloften, details, wat mag & kan wel, en wat kan & mag niet.
Wederzijds respect, over en weer, openheid en vertrouwen. Dat was onze basis. En die basis zorgde voor iets moois. Iets héél moois.

‘Ik kan me geen leven zonder Jos meer voorstellen. Ik wil hem het liefst altijd bij me hebben omdat hij mij heel mijn leven met zijn liefde, warmte en zorgzaamheid wil omgeven. Hij is mijn thuis!’

De styling was geweldig, de bloemen fenomenaal, de fotografen en videografen uiterst begaan en professioneel, de muziek persoonlijk en warm.

“Ik kan niet wachten op die eerste keer dat we elkaar op onze dag zullen zien. Die spanning gecombineerd met de liefde die we voor elkaar voelen… dat kan niet anders dan één groot feest worden!”.

Ik keek naar Jos toen hij zijn droomvrouw aan de hand van haar vader aan zag komen lopen. Bibberende lippen. Een traan over zijn wang. Stralend. Kwetsbaar. En ongelofelijk trots. Wat hadden ze samen uitgekeken naar dit moment.
Na een uitgebreid welkom sprak de vriend van Jos over hem. Over wie hij was, waar hij voor stond, wat ze samen hadden meegemaakt en eindelijk kwam zijn moeder erachter hoe het toch kwam dat het achterin haar auto zo nat was geweest!

Bij het stuk dat hij Mariët ontmoette nam ik het weer van hem over. Onze verhalen vlochten samen….
Ik vertelde over die bizar leuke ontmoeting tijdens een professionele meeting met verschillende fotografen waarvan hij al wist wie van de dames er vrijgezel waren, hoe oud ze waren én hoe ze eruitzagen. Dat zij wist dat 2 van de 3 mannen vrijgezel was, en waarvan eentje echt te jong was en zeker geen potentieel daarom kon zijn.
Dat bleek Jos te zijn!

Vanaf het moment dat ie binnenkwam ging de spot aan. Knikkende knietjes, zenuwachtig gegiebel, en vliegende vlinders. Die lange man, die donkerte in zijn stem, zijn humor…

Een droom die uitkwam…
En daar nam de broer van Mariët het van me over. Goed voorbereid als hij was, viel hij even een paar seconden stil. Beiden komen ze uit een nuchter gezin. En dan praten over dromen… dat viel niet mee. Maar hij herpakte zich, praatte vanuit zijn hart. Met emotie en liefde. En met tranen op het eind toen hij vertelde over haar droom op de kleuterschool… “Teken wat je later wilt worden”, zo luidde de opdracht. Zij tekende een vrouw in een mooie jurk… Met een kroon op het hoofd… Een koningin…

‘En vandaag ben jij, lieve zus, koningin van je eigen trouwdag. Blijf maar lekker dromen…’, met deze woorden sloot hij af.

Hij was geraakt. Jos en Mariët waren geraakt. En je voelt het al aankomen… ook ik was geraakt.

Hun verhaal ging verder. Over dat hij haar meenam naar het allerduurste restaurant in Rhenen, en uiteindelijk het goedkoopste gerecht bestelde want hij had eigenlijk geen rode cent. Over zenuwen, klamme handjes, zwetende oksels. Over Mariët die maar zat te friemelen aan haar sjaal, en Jos die niet wist hoe snel ie zijn bordje leeg moest krijgen.
Maar tijdens die wandeling na het ongemakkelijke etentje brak het ijs.
Openheid, eerlijkheid en kwetsbaarheid voerde de boventoon daar op het trappetje bij de Grebbenberg waar het aardedonker was.

‘Jos betekend alles voor mij. Mijn eerste vriendje en hij heeft mij geleerd wat liefde inhoudt. Alle lagen van liefhebben hebben wij samen ontdekt. Hij leerde mij om juist door mijzelf te zijn ik hem meer gaf dan hij ooit had gehad.’

Al binnen een maand hadden ze het over trouwen. Vreemd. Ja, dat vonden ze zelf ook. Maar dat was wat de liefde met hun deed. En er ging er nog wel wat jaren overheen. Maar Jos wist dat het meisje waarvan hij nooit voor mogelijk had gehouden dat zíj zijn vriendin zou worden, hij heel graag zijn vrouw wilde maken.
Hij organiseerde een aanzoek waar werkelijk alle vrouwen van dromen. Een compleet uitgestippelde route langs alle plekken van hun eerste dates,  een love-shoot, warme chocolademelk met slagroom, een gedicht, een filmpje waarbij hij om haar hand vroeg bij haar vader, tot aan fakkels, kaarsjes en vuurkorven in combinatie met een zelf gezongen lied terwijl hij gitaar speelde; ’Just the way you are’, hun nummer. Zijn liefde voor haar was in massa’s aanwezig.

En dat was op hun trouwdag niet anders. Verliefde blikken, intens geluk, handen ineen verstrengeld. Een traan (en een paar meer), hun mooie vows en twee keer een luid en duidelijk JA!

Wat voelde ik mij bevoorrecht toen ik de volgende woorden uitsprak:
‘Vol enthousiasme verklaar ik het huwelijk van Jos & Mariët voor geopend en stel ik met trots aan u voor: Meneer en mevrouw Heikoop!!!’

Hun vriendin Marjolein vertelde over hun samen. Over hun kracht en over dat zij samen de betere versie van zichzelf zijn. Over de toekomst. Over wensen en over het genieten van de kleine dingen in het leven. Over vertrouwen en geluk.

Vol trots liepen zij tussen de gasten door als kersvers getrouwd bruidspaar nadat ik met mijn laatste woorden had afgesloten.

Na een momentje kussen in de zon (!!!), samen genietend, zonder gasten wilden ze met me op de foto. Drie keer over kreeg ik die dikke smakkerds op mijn wang. Drie keer over voelde ik hun blijdschap met hoe dit gedeelte van de dag was verlopen. Het klopte! In alle facetten, in alle toonsoorten, in al hun liefde voor elkaar. Met dat gevoel gingen zij na de lunch in vol vertrouwen naar de kerk waar ze Gods zegen vroegen over hun huwelijk.

De day after:
‘Goodmorning lieve lieve Mariëlle, we genieten enorm na van onze prachtige dag. Als ik eraan terugdenk dan krijg ik no tranen in mijn ogen en Jos ook. We hebben daarna een prachtige dienst gehad en we kijken terug op een waanzinnige dag. Alles begint nu pas een beetje te landen…. X’

Met een zenuwachtige buik stond ik voor ze…
Kon ik aan hun verwachtingen voldoen?
Past mijn manier van vertellen, vertalen, en overbrengen bij wat ze voor ogen hadden?
Net zoals ik de zenuwen bij hun zag afnemen, zakte ze ook bij mij weg toen ik eenmaal van start was gegaan. Want als je verteld met liefde is dat exact wat je overbrengt. Het was een voorrecht. Weer. Elke keer voelt dat zo!

Ik heb echt oprecht de aller aller allerleukste job die er is…

Leveranciers:
Fotograaf – Anck Photography & Foto-Arrianne
Videograaf – Blau Productions
Weddingplanner – VierJeGeluk
Muziek – Flip Markwat Muziek
Special – Wedding Writer